nostalgia zaman dulu2..

penangan demam korea bermula balik selepas lebih kurang 2 minggu berehat!!!..

lepas pasta, sekarang ni citer spring waltz pulak yang menjadi pilihan..

tapi belum habis tengok lagi, baru je tengok episod 2..

teringat pulak zaman kecik2 dulu.............

so, awl pagi ni terasa ingin bercerita pasal 2 orang yang pernah hadir dalam hidup aku mase kecik2 dulu..

yang first, namanya hairil..itu je yang aku tahu, nama bapak die aku tak tahu..dia ade sorang abang, kulit die hitam manis, nakal budaknya tapi baik hati!..kenal mase sekolah kafa bukit perwira, lepas tu sekolah rendah, die kelas 3 litium, aku kelas helium..kelas kami sebelah menyebelah.. aku tahu umah die kat mane... x tahu lah bile start "tersuka" die..gatal kan, baru darjah 3 dah suka2 budak lelaki...hahaha... suka je mase tu, x lebih... suka sebab die banyak cakap kowt, pastu die baik..ingat lagi ade satu mase tu, naik basikal g sekolah semata-mata nak beli "sate bakar"..pakcik tu selalu niaga kat area sekolah ptg2..sedap sangat sate bakar die cicah dengan kuah die yang sedap tu..pastu boleh terjumpe pulak dengan die..balik tu berbunga-bunga je rase.. setiap hari boleh dikatakan jumpe..satu lagi peristiwa yang aku ingat mase pertandingan mengaji kampung bukit botak, boleh terjumpe die jugak kat situ...tapi mase darjah 4 kowt die pindah..x tahu pindah kemana... sampai darjah 6 bile naek basikal lalu je depan umah die teringat kat die... mgkin sekarang ni pown die dah kawen, harap2 die berbahagia dengan kehidupan die...

orang yang kedua pulak namanya izuan..x tahu nama bapak die jugak..die ade adik kembar nama farhan.. kenal pown kat sekolah agama bukit perwira..time tu darjah 2/3 kowt...die tinggi, gelap sikit..adik die pulak rendah, putih sikit... itu je yang aku ingat..tapi die ingat banyak tentang aku... sampai buat aku terharu.. entah macammane kitorang terjumpe balik dari panggilan telefon.. mase tu aku baru je abis matriks.. satu malam tu hp adik aku la ade orang call, aku yang mase tu x tertido lagi, boleh tergerak hati nak jawab.. tanya2, die kenal aku, terkejut pulak.. so, dari situ banyak yang aku dapat tahu... die baru jer putus cinta mase tu..pastu die cakap die rase gembira sangat, x sangka boleh terjumpe balik orang yang die pernah minat mase kecik2 dulu..  yang paling buat aku terharu die kata die selalu hantar aku balik sampai umah tapi aku x pernah perasan die ade ikut kat belakang..so, die tahu mane umah aku, rupa ayah aku.. sampaikan no flat moto abah pown die ingat.. kite kawan pown dari telefon jer..tapi sbb die asyik call je, abah x suka.. aku pown tukar no lain..kesian jugak ngan die..rase bersalah sangat2 biarkan die macam tu je... dahle mase tu die frust.. harap2 la die maapkan aku... semoga saat ini die berbahagia dengan hidupnya..

mcam tu la citernye... nostalgia betul!.. teringat gak dengan sorang lagi ni.. afiq nama die.. rase bersalah yang amat pada die... huhuhu.....